Биолошката контрола на штетници, честопати наречена биоконтрола, е метод за управување со штетници користејќи природни предатори, паразитоиди или патогени. Овој пристап е партнер со природата за одржување на рамнотежата на екосистемите и заштита на посевите без прибегнување кон штетни хемикалии.
Во биолошката контрола на штетници, корисни организми како паразитски оси и грабливи грини се внесуваат во земјоделските култури за да ги пленат или паразитираат штетните штетници како вошките вошки, пајаковите грини, белата мува или гасениците. Алтернативно, микробните инсектициди, кои се состојат од природни бактерии, вируси или габи, може да се користат за таргетирање на одредени видови штетници додека не-целните организми остануваат неповредени.
За разлика од хемиските пестициди, кои можат да имаат штетни ефекти врз екосистемите, биолошката контрола на штетници користи механизми на природата, како што се предатори, паразити и корисни микроорганизми, за да ги контролира популациите на штетници. Овој пристап не само што го намалува влијанието врз животната средина, туку и го минимизира ризикот од отпорност на пестициди, што го прави одржлива и ефикасна долгорочна стратегија за управување со штетници. Дополнително, бидејќи потрошувачите и малопродажбата сè повеќе ги фаворизираат органските и еколошки производи, побарувачката за биолошки методи за контрола на штетници најверојатно ќе расте, што го прави избор кој гледа напред за земјоделството и управувањето со штетници.
Средствата за биолошка контрола, честопати наречени агенси за биоконтрола, се живи организми кои се користат во земјоделството за контрола и намалување на популациите на штетници. Овие средства нудат насочени и еколошки решенија за управување со штетници. Тие се дел од стратегиите за интегрирано управување со штетници (ИПМ), кои имаат за цел да ја минимизираат употребата на хемиски пестициди додека одржуваат здрави култури и рамнотежа на екосистемот. Средствата за биолошка контрола може да се категоризираат во различни видови, вклучувајќи грабливи инсекти и грини, паразитски оси, корисни нематоди, корисни микроорганизми и други.
Паразитски оси се разновидна група на инсекти кои паразитираат други инсекти, ефикасно контролирајќи ги нивните популации. Овие ситни оси ги несат јајцата внатре или на телата на штетниците домаќини. Кога јајцата ќе се изведат, ларвите на осите се хранат и на крајот го убиваат домаќинот. Паразитските оси се вредни за управување со штетници како што се гасеници, вошки и бели муви.
Предаторските грини се ситни членконоги кои се хранат со штетници и мали инсекти. Тие се многу ефикасни во контролирањето на популациите на штетници како што се пајачните грини, белата мува и тхидите. Овие корисни грини се ослободуваат во заразените области, каде што го консумираат својот плен, намалувајќи го бројот на штетници.
Предаторските инсекти, вклучуваат видови како (дама) бубачки, жолчни мушички и врвки. Тие се незаситни предатори кои се хранат со разни штетници, вклучувајќи вошки, бели муви, мешунки и гасеници. Предаторските инсекти најчесто се користат во земјоделството за заштита на посевите од наезда од инсекти.
Корисните нематоди се микроскопски кружни црви кои паразитираат и штетници во почвата и листовидени. Тие влегуваат во телата на инсектите домаќини и ослободуваат бактерии кои го убиваат домаќинот. Овие нематоди се ефикасни против штетници како грмушки и гасеници.
Корисните микроорганизми се користат како биопестициди за инфицирање и убивање на широк спектар на штетници од инсекти. Кога се нанесуваат на растенија или почва, тие се закачуваат за телото на штетниците, продираат во егзоскелетот и растат внатре, што на крајот доведува до смрт на штетниците. Корисните микроорганизми се особено ефикасни против штетници како бели муви, вошки и тхиди.
Паразитски оси се разновидна група на инсекти кои паразитираат други инсекти, ефикасно контролирајќи ги нивните популации. Овие ситни оси ги несат јајцата внатре или на телата на штетниците домаќини. Кога јајцата ќе се изведат, ларвите на осите се хранат и на крајот го убиваат домаќинот. Паразитските оси се вредни за управување со штетници како што се гасеници, вошки и бели муви.
Предаторските грини се ситни членконоги кои се хранат со штетници и мали инсекти. Тие се многу ефикасни во контролирањето на популациите на штетници како што се пајачните грини, белата мува и тхидите. Овие корисни грини се ослободуваат во заразените области, каде што го консумираат својот плен, намалувајќи го бројот на штетници.
Предаторските инсекти, вклучуваат видови како (дама) бубачки, жолчни мушички и врвки. Тие се незаситни предатори кои се хранат со разни штетници, вклучувајќи вошки, бели муви, мешунки и гасеници. Предаторските инсекти најчесто се користат во земјоделството за заштита на посевите од наезда од инсекти.
Корисните нематоди се микроскопски кружни црви кои паразитираат и штетници во почвата и листовидени. Тие влегуваат во телата на инсектите домаќини и ослободуваат бактерии кои го убиваат домаќинот. Овие нематоди се ефикасни против штетници како грмушки и гасеници.
Корисните микроорганизми се користат како биопестициди за инфицирање и убивање на широк спектар на штетници од инсекти. Кога се нанесуваат на растенија или почва, тие се закачуваат за телото на штетниците, продираат во егзоскелетот и растат внатре, што на крајот доведува до смрт на штетниците. Корисните микроорганизми се особено ефикасни против штетници како бели муви, вошки и тхиди.
Природните непријатели се насочени само кон одредени видови штетници. Тие имаат минимално влијание врз нецелните организми, минимизирајќи ја колатералната штета.
Штетниците обично не развиваат отпорност на природни непријатели во споредба со хемиските пестициди.
За разлика од хемиските пестициди, биолошките методи за контрола на штетници не и штетат на животната средина, обезбедувајќи зачувување на екосистемите.
Biocontrol ја намалува потребата од континуирани хемиски третмани.
Методите на биоконтрола не претставуваат ризици по здравјето на луѓето или домашните животни, што ги прави побезбедна опција.
Постојат три основни типови на биолошки методи за контрола на штетници: конзервација, класична и зголемена.
Биолошката контрола за зачувување се фокусира на зајакнување на присуството на природни непријатели и корисни организми во животната средина за да се одржи рамнотежа помеѓу штетниците и нивните предатори. Наместо воведување нови организми, овој метод вклучува создавање услови кои го поттикнуваат опстанокот и активноста на постоечките корисни видови. Примерите вклучуваат садење специфични цвеќиња кои обезбедуваат засолниште за корисни инсекти како бубамарите и паразитските оси. Со зачувување и негување на овие природни предатори, биолошката контрола за зачувување помага да се контролираат популациите на штетници со текот на времето.
Класичната биолошка контрола вклучува воведување не-автородни при